Επιλέγοντας ένα κουτάβι, το οποίο θα ζήσει με ένα παιδί, μέσα από μία γέννα αδέσποτων το σημείο που θα δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα είναι ο χαρακτήρας του κουταβιού ώστε να γίνει το σωστό ταίριασμα με το παιδί.

 Πρώτα από όλα ξεκαθαρίζουμε ότι σε μία γέννα αδέσποτων ημίαιμων πολύ πιθανόν να βρούμε τους ίδιους χαρακτήρες που μπορούμε να βρούμε και σε μία γέννα με Rottweiler, Golden Retriever ή Maltese.

Αυτό που κάνει την διαφορά είναι τα ιδιαίτερα προσόντα που έχει κάθε φυλή, όπως τα κυνηγόσκυλα, η δυνατή όσφρηση ή οι φύλακες, το ένστικτο της προστασίας.

Το ίδιο σημαντικό είναι ο χαρακτήρας και το πόσο ενεργητικό είναι το παιδί, δηλαδή για ένα δραστήριο και ζωηρό παιδί θέλουμε έναν δραστήριο και ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο κουτάβι, το αντίθετο για ένα παιδί που είναι λιγότερο ζωηρό θέλουμε έναν πιο ήρεμο σκύλο.

 Εξαιρούνται οι περιπτώσεις για τις οποίες θέλουμε το κουτάβι σαν κίνητρο ώστε να ξεκολλήσει το παιδί από τα βιντεοπαιχνίδια ή για κίνηση στα παχύσαρκα παιδιά όπου το ταίριασμα των χαρακτήρων μερικές φορές θα πρέπει να είναι αντίθετο. Πρέπει να λάβουμε υπόψιν την ηλικία του παιδιού μέχρι 6-7 ετών όλη η φροντίδα του σκύλου είναι αποκλειστικά των γονιών, μέχρι 11-12 ετών μοιραζόσαστε κάποια κομμάτια όπως το τάισμα, το βούρτσισμα ή μερικές βόλτες και από 12 ετών και πάνω το παιδί μπορεί να πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της φροντίδας.

 Την πρώτη φορά που θα δούμε τα κουτάβια καλό είναι να πάμε μόνοι μας γιατί το παιδί μπορεί αν είναι μικρό μπορεί να τρομάξει από τα κουτάβια που θα χοροπηδάνε γύρω του ή να διαλέξει το πλέον ακατάλληλο. Προτιμήστε τα κουτάβια να μην είναι μεγαλύτερα των τριών μηνών και ρωτήστε τους ανθρώπους οι οποίοι τα φροντίζουν την γνώμη τους για την συμπεριφορά τους. Επισκεφθείτε τα κουτάβια το λιγότερο δύο φορές για να έχετε καλύτερη άποψη. Προσπαθήστε να τα δείτε, αν είναι δυνατόν, σε έναν χώρο ανοικτό και όχι μέσα σε ένα κλουβί.

Μην μπείτε στην διαδικασία, να επιλέξετε με κριτήρια λειτουργώντας παρορμητικά όπως το ότι είναι διαολάκι αλλά ωραία φατσούλα ή αυτό το καημένο που κάθεται μόνο του δεν θα το πάρει κανένας γιατί μπορεί βρεθείτε με διαφορετικό χαρακτήρα σκύλου από αυτόν που ταιριάζει στη περίπτωσή σας.

Ένας  από τους λόγους δυστυχισμένων συμβιώσεων σκύλων-ανθρώπων αλλά και δημιουργίας αδέσποτων είναι τα λάθος "ταιριάσματα" όπου την ευθύνη την έχουν αποκλειστικά οι άνθρωποι και όχι οι σκύλοι που τελικά βρίσκονται στο δρόμο.  Βεβαίως και η συμπεριφορά του σκύλου διαμορφώνεται από τον ιδιοκτήτη και από την εκπαίδευση αλλά επειδή πρόκειται για παιδιά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ιδιαίτερα αν είμαστε άπειροι σαν ιδιοκτήτες σκύλων.

Τα κριτήρια που δίνουμε είναι τα ίδια για οποιοδήποτε σκύλο συντροφιάς ο οποίος θα μεγαλώσει και θα ζήσει με ένα παιδί τουλάχιστον για μία δεκαετία. 

Στην πρώτη επαφή φροντίζουμε το κουτάβι να είναι περιορισμένο σε ένα δωμάτιο ώστε να μην αρχίσει να τρέχει μέσα στο σπίτι.

Αν το παιδί είναι μικρό ή επιφυλακτικό σαν χαρακτήρας παίξτε λίγο πριν με το κουτάβι ώστε να έχει εκτονώσει ένα μέρος της ενέργειάς του και να μην είναι έντονο στις  κινήσεις του.

Αφήστε το παιδί να χαϊδέψει από μόνο του το κουτάβι και αν θέλει να το πάρει αγκαλιά. Αν το κουτάβι αρχίσει να δαγκώνει εξηγήστε στο παιδί ότι το κουτάβι δεν θέλει να του κάνει κακό αλλά παίζει με το ίδιο τρόπο που έπαιζε με τα αδελφάκια του ότι μετά από λίγες μέρες θα σταματήσει.

 Μην το μάθετε να του δίνει μεζεδάκια για να γίνουν φίλοι γιατί το κουτάβι θα αρχίσει να δαγκώνει τα χέρια του για να του δώσει μεζεδάκι ή θα το κυνηγά μέσα στο σπίτι για να του κλέψει τα πατατάκια ή το κουλούρι που θα κρατάει. Ανάλογα την ηλικία του παιδιού ζητήστε του να βοηθήσει ή να αναλάβει το τάισμα ώστε  να καταλάβει ότι ο σκύλος έχει το δικό του φαγητό και δεν τον μπουκώνουμε με ότι τρώμε εμείς.

 Δώστε του να καταλάβει ότι δεν είναι παιχνίδι και πονάει όταν του τραβάει τα αυτιά και την ουρά και ότι δεν είναι αλογάκι να το καβαλάει.

Εξηγείστε στο παιδί ότι ο σκύλος έχει το δικό του κρεβάτι και δεν θα κοιμάται μαζί πάνω στο δικό του, επίσης όταν κοιμάται ο σκύλος δεν πρέπει να τον ενοχλεί. Μάθετε στο παιδί πως όταν παίζει με τον σκύλο του θα χρησιμοποιεί τα σκυλίσια παιχνίδια και όχι τα δικά του. Προσέξτε αν τα παιδιά είναι περισσότερα από ένα προσπαθούν να διεκδικήσουν τον σκύλο και πολλές φορές  τον τραβολογάνε σαν λούτρινο παιχνίδι.

Μερικά παιδιά, ιδιαίτερα  μοναχοπαίδια, εκδηλώνουν ζήλεια. Προσπαθήστε τον πρώτο καιρό ότι κάνετε με τον σκύλο να το κάνετε παρέα ή όταν το παιδί κοιμάται και μετά από λίγο θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι.

Εννοείται τις πρώτες ημέρες δεν τα αφήνετε μόνα τους, ιδιαίτερα αν το παιδί είναι μικρό.

Φροντίστε το μεγάλωμα του παιδιού σας και του κουταβιού σας να έχει σαν αποτέλεσμα ένα ευτυχισμένο και χαρούμενο δίδυμο.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΣΚΥΛΩΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΚΥΛΩΝ

TO Ε.Κ.Ε.Σ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ ΚΑΙ ΙΔΡΥΤΙΚΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΚΥΛΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΕΛΛΑΔΟΣ